Dumadaan sa maraming ritwal, at libel ng paghahanda ang isang kaluluwa bago niya marating ang sukdulan.
Habang daan, mamamaypay ka muna, Daniel. Dahil kasi'y napagod ka sa pag-iwas sa mga buwitre sa iyong likuran, harapan at paanan habang ikaw ay naglalakbay. Pinili mong iwasan sila, kaysa kastiguhin sa kanilang pagbabalat-kayo.
Palibahasa, mahirap makakita ng gintong panaklong sa iyong unti-unting pagpailanlang.
Nung isang araw, abalang idinudukwang ni Petra ang kanyang litanya laban kay Maria. Sa kabilang linya ang kaibigang si Nena, ay sulsol na ang muwestra'y tila isang maestra at hindi alila. Rigodon ng mga panlalait, palabok ng maiinit na tsika.
Muntik nang lumubog ang araw kaya't pinili ng dalawa na huminga pansamantala.
Pilit ang aliwalas na mukha ni Maria habang papunta sa baile ng bayan kinabukasan.Paano?Naunahan siya ng dalawa kay Manuelito na, mailap pa sa kabayo kung magpakita sa mga nagsusumamo...nang magkita ang tatlo, ulit ay tila bulang napawi si kabayo..ehek si Manuelito.Maaaring normal ang lahat sa kanilang pag-aakala...sa kinang ng napawing bula,ngunit ang bula ay bula pa rin hanggang huli.
Hungkag hanggang sumabog sa kawalan.
Matinik ang daan sabi ni Daniel, at nangako siyang tatapakan ang mga ito upang sa kanyang pagdurugo ay gumapos sa kanyang talampakan ang simoy ng isang malayang nilalang...
PS: Tungkol sa totoong mundo, ito'y kahalintulad nito.Sa kasamaang palad, iiral pa rin ang isang bagong henerasyon (ng mga manunulat?) upang silang nilamon ng dilim ay tuluyang lumaya at kumawala.
No comments:
Post a Comment