Pren

Pare, pre, pare ko, tol, etc. Gasgas na sabi-sabi pero totoo naman kasi, na masarap magkaroon ng kaibigan.

Mapili ako pagdating sa kaibigan, yung totoong kaibigan. O mas, barkada. Kasa-kasama. Higit sa anupaman, kaibigang ang turing ay tila kapatid na rin. Madali sa akin ang makibagay, pero ang hindi ang makipagkaibigan.

Loner ako, anti-social lalo na kapag bago sa akin ang isang mukha, isang lugar, isang panahon. Mahirap yun, sa totoo lang. Pero sanay na din kasi, mahirap makatagpo ng taong simpleg mga bagay lang ang nakakapagpaligaya sa kanya sa buong mundo. Mahirap makatagpo ng taong kayang sumilip sa labas ng bintana ng tren kasabay mo at kumaway sa daluyong ng buhay.

Nung hayskul, may itinuring akong bestfriend. Madali akong ma-insecure, natural sa akin ito. Nangibang-bansa siya tulad ko, magkita kami ngayon panibagong pagkakakilanlan na naman. Pero simpleng mga buhay at simpleng mga pangarap lang ang nagbigkis sa amin, habang unti-unti namang nagiging problematiko sa paligid ng aming mundo.

Ang dalawa ay naging tatlo, o apat pa nga. Si Mark, si Moises at ako (si Nemesio ahaha!). Napapa-oo namin ang buong klase sa tibay ng aming samahan. Magkakasama din kami sa school paper, sa mga project at iba pang mga lakad. Minsa'y nasasabit sa kanya-kanyang grupo, pero kapag nagsama ay tiyak na riot. Masarap ang humalakhak, masarap ang may kaibigan.

Sa UP, ang barkada ay pagtakas. Pailanlang sa magdamagang inom, tawanan at iyakan. Na masarap balikan sa tuwing magsasama. Ngayo'y malayong-malayo na ako sa kanila, maging sila'y tiyak kong may sarili nang buhay na inaasikaso.

Paglabas ng akademya, kaibigan pa rin ang nakapagpasaya sa mahirap na buhay tibak. Mga tibak din, kaya't ang problema sa pagkilos ay inihahabi sa mangilan-ngilang pagtakas sa gawain. O isinasabay sa gawain.

Minsan pagkatapos ng isang mob, nagkayayaan kami ni Agatha at Jopes na kumain muna saglit. Iyon na ang simula ng pagkakaibigang nauwi sa mas malalim pang pagsasamahan. Takot nga ng isang nakatatanda, na baka bumuo kami ng "saturday night group" na labas (at labag pa nga) sa termino ng paggampan.

Ngayon pilitin ko ma'y dapat akong mag-isa. Isang bagong bagong mundo ang meron ako ngayon. (Bukod sa mahirap ang umingles nang umingles). Malungkot ang kumain nang mag-isa, maglakad pauwi nang mag-isa at lumibot sa mall nang mag-isa. Sanayan lang, tol, ika ni Jopes.

Mabibilang lang sa mga daliri ng kamay ang itinuring kong kaibigan, pagkat simple lang ang pinili kong mundo. Kuntento akong isipin na sila ang higit kong kinailangan sa buhay.

Para kina Mark, Moises, Misael, Kris, Ervin, Mur, Maps, Henry, Leigh, Jun, Carlito, Dang, Shane, Mafe, Jopes, Agatha.