I. Parang batis din ang agos ng mga inaasahang pagbabago. Nakadalawang buwan na din akong undergrad nurse. Ilang buwan pa lang nakakaraan para akong nasisiraan ng ulo sa pag-iisip kung kailan kaya mangyayari ito. Bigla'y myembro na ako ng unyon ng mga nars dito, may halos 40 akong shift sa loob ng 3 buwan, at iba pang alok na magtrabaho sa mga sulok na lugar dito. Siyempre, magaang sa pakiramdam ang alam mong may naitatabing pera kahit konti, may natitira kahit konti sa sweldo at hindi butaw na aabot sa sunod na sweldo. Ok naman. Hindi rin basta-basta ang yunit na pinagtatrabahuhan ko. Brain injury. Rehab. Gusto ko pala ng ganito: unti-unting nagiging "persona" ang mga pasyente habang nakikilala mo sila hanggang sa sila'y ma-discharge. Gusto ko rin ng magkahalong personal at nursing care (sa una'y mga simpleng pang-araw-araw na gawain, pagkain, pagtae, pagtulog, pagligo. Ang ikalawa nama'y pagbibigay ng gamot, catheterization, intramuscular injection etc.) Nakikilala mo rin ang pamilya, lalo sa ganitong tipo ng rehab. Isang buwan na lang, balik iskwela na naman. Bago matapos ang taon, magtatapos na din ako, pagkatapos ng halos 4 na taong pagbubuno sa aral, trabaho, pamilya..
II. Long-trip sa loob ng limang araw sa mga pakiwal ng mga bulubundukin ng Alberta. Apat na gabing sa tent lamang kami natutulog. Ok naman. Pahinga. Bonding. Gastos. Stress sa pagda-drive. Maraming maraming litrato! Malaking diprensya kung sa Pinas ang mga tanawin. Puro bundok at ke-lalayo ng agwat. Sa Pinas ay sari-sari ang makikita. Iba-iba ang pagkain. Samu't sari ang mga tao. Karaniwang mainit, pero mayroon ding malamig. Dito'y kabaliktaran.
