Mikase

Ako kase.

Wala, gusto ko lang na may masisi sa mga bagay na ‘di ko hawak. Kung nalulungkot ang ibang tao, nagagalit o nanliliit dahil sa mga bagay na ‘di nila hawak, ako ang dapat sisihin.

Kung puwede nga lang, inako ko na ang lahat ng masama sa paligid ko. Manlulumo ako’t maiiyak sa isang tabi, pero hihinga ng konti, iiyak ng konti, tingin sa langit, hinga ulit, at tapos na.

Kung ganun kadali ang mabuhay…
Isang linggo mula ngayon may sasambulat. Na parang bula. Mawawala.

Ako kase.

Siguro hindi na lang ako magsasalita, mas masakit sa lalamunan yun, at masikip sa dibdib. Ang pag-iyak, lalong nakaka-antig.

Sige lang, kase naman.